IZLÁZ, izlazuri, s.n. Loc sau câmp nelucrat, pe care creşte iarba, folosit ca păşune; imaş, păşune. [Var.: isláz s.n.] – Din bg. izlaz.

IZLÁZ s. v. păşune.

izláz s. n., pl. izlázuri

IZLÁZ ~uri n. Loc necultivat, acoperit cu iarbă şi destinat păscutului vitelor; imaş; păşune. /<bulg. izlaz