ŞUŞOTEÁLĂ, şuşoteli, s.f. Faptul de a şuşoti; zgomot produs de cineva sau de ceva care şuşoteşte; şuşotit. [Var.: şoşoteálă s.f.] – Şuşoti + suf. -eală.

ŞUŞOTEÁLĂ s. v. şoaptă.

şuşoteálă s. f., g.-d. art. şuşotélii; pl. şuşotéli