MEŞTEŞUGÁR, meşteşugari, s.m. Persoană calificată într-un meşteşug (I 1); persoană care are (şi practică) un meşteşug; meseriaş. – Meşteşug + suf. -ar.

MEŞTEŞUGÁR s. v. meseriaş.

meşteşugár s. m., pl. meşteşugári

MEŞTEŞUGÁR ~i m. Persoană calificată într-un meşteşug; meseriaş. /meşteşug + suf. ~ar