CERŞETORÍE, cerşetorii, s.f. Acţiunea de a cerşetori şi rezultatul ei; strângere de pomeni ca mijloc de existenţă; cerşetorit, cerşit. [Var.: cerşitoríe s.f.] – Cerşetor + suf. -ie.

CERŞETORÍE s. v. cerşit.

cerşetoríe s. f., art. cerşetoría, g.-d. art. cerşetoríei; pl. cerşetoríi, art. cerşetoríile